جمعیت 250 نفری روستای ساسنگ، حالا با ساخت و بازسازی چند خانه روستایی به وسیله یک بانوی کارآفرین دلگرم به ماندن شده اند و از تصمیمشان برای ترک روستا منصرف.

بسیاری از مردان روستا در معدن زغال سنگ کار می کردند، اما حالا با ورود گردشگران به روستایشان هر کدام گوشه ای از کار را گرفته اند. یکی خواربار فروشی راه انداخته و مایحتاج روزانه اقامتگاه و گردشگران را تامین می کند، یکی راهنمای گردشگر شده و در راه رفتن به آبشار و جنگل های هیرکانی گردشگران را همراهی می کند، جوانی با خودرو گردشگران را جابه جا می کند، یکی هم کارگاه پارچه بافی اش را دوباره دایر کرده و خرج خانه را می دهد.

محمد و فاطمه هم زوجی با نوزاد تازه متولد شده شان هستند که در کنار خانم احمدی دارند اصول و کار بوم گردی را فرا می گیرند تا خانه پدربزرگشان را بازسازی کنند.

آنها هم تا چندی دیگر از گردشگران در اقامتگاه جدید روستا میزبانی می کنند، کاری که خود خانم احمدی مشوقشان شده و می گوید: روستای ساسنگ ظرفیت گردشگران بیشتری دارد، سهم من همین اندازه ای است که در حال حاضر دارم و اگر مهمان بیشتر بیاید آنها را سراغ این زوج که بزودی اقامتگاهشان راه می افتد و همچنین به خانه هایی که خود اهالی برای میزبانی تدارک دیده اند و درآمدش هم نصیب خودشان می شود، می فرستم.