در بسیاری از جوامع امروزی، به واسطه استیلای شبکه های اجتماعی و رسانه های دیداری در زندگی روزمره، به ویژه در ممالک در حال توسعه در بیشتر اقشار حتی قشر تحصیلکرده، خلا هنر گفت وگو به موضوعی غیر قابل انکار تبدیل شده است که به تدریج در بسیاری از حوزه ها آسیب های جدی را به جامعه تحمیل خواهد کرد. افزایش طلاق عاطفی در سطح خانواده ها یا تنش های سیاسی بین گروه ها و افزایش نرخ رشد نزاع های خیابانی در هر جامعه قبل از هر چیز حکایت از خلا مهارت گفت وگو در آن جامعه دارد که شاید بتوان ریشه این مهم را در ساختارهای آموزشی پیش دبستانی و دبستانی آنها جست وجو کرد. در ساختارهای آموزشی مربی محور که در فرآیند یادگیری،