شاعرانه های علی باباچاهی بی گمان زینت بخش شعر معاصر است. او شاعری است که به جوانان نسل خود نزدیک است، شعرش قلبی تپنده و روحی بلند پرواز را بر میانه گرفته و در نگاه جنوبی اش شیفتگی دلبرانه ای به عشق دیده می شود، وقتی پیکره کلمات را نوازش کرده و می تراشد. همشهری بوشهری ما در طول نزدیک به چهار دهه شاعر بودن، همواره اهل جست و جوکردن ناشناخته ها و عبور از مسیرهای دوردست زبان فارسی بوده است، خواندن شعرهای باباچاهی مانند شنا کردن در رودخانه ای با آبی سرد و ماهیانی غلتان در تابستان گرم جنوب است، انسان را سر حال می آورد، درون ذهن خواننده شعرها، جان دلچسب می سازد.