«هنگامی که به انسان زیان(و ناراحتی) رسد، ما را(در هر حال) در حالی که به پهلو خوابیده یا نشسته، یا ایستاده است، می خواند، اما هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است.

این گونه برای اسرافکاران، اعمالشان زینت داده شده است.