شهید محمد مسیبی به سال 1347 دیده به جهان گشود و در تاریخ 9 اسفندماه 1364 در 17 سالگی شربت شهادت را نوشید.

ورزشکار و قوی بود. به ورزش های رزمی علاقه خاصی داشت و یک مومن ضعیف نبود. با اقتدار و قدرت بود و از روحیه قهرمانی و رزمی و ورزشی خود در راه خیر و کارهای خیر استفاده می کرد.

در عملیات والفجر8، نگهبان بیمارستان حضرت زهرا(س) بود که هواپیماهای عراقی بیمارستان را بمباران کردند. از ناحیه پای چپ و سر و گردن به شدت مجروح شد، تا خواستند او را به عقب ببرند مجددا هواپیماها، منطقه را بمباران شیمیایی کردند و امدادگران نتوانستند او را به عقب ببرند و یا حتی ماسک به او بزنند، لذا به علت استشمام گازهای شیمیایی و خونریزی زیاد در همان بیمارستان به شهادت رسید.

شهید در وصیت های خود حتی منافقان را به راه درست می خواند و معتقد بود که بازگشت به خوبی ها بر دل آنها اثر می گذارد و آنها را از خطاهای گذشته باز می دارد. همیشه برای توبه و بازگشت در رحمت الهی باز است و نباید ناامید بود.

محمد قدر علم و دانش را خوب فهمیده بود. به همین خاطر در وصیت نامه به هم کلاسی هایش توصیه می کند: درس و مدرسه را ترک نکنند چرا که مدرسه انسان ساز است.