نمی توان برای میزان پولشویی در ایران عددی ارائه کرد زیرا پولشویی اساسا یک فعالیت زیرزمینی و پنهان است و چیزی که پنهان است، جایی ثبت و ضبط نمی شود تا بتوانیم عددی برای این مساله ارائه بدهیم.

مگر می توانیم بگوییم میزان دقیق سالانه قاچاق در کشور چقدر است؟ آیا می توانیم حجم دقیق فرار مالیاتی در کشور را مشخص کنیم؟ اگر می دانستیم میزان دقیق آن چقدر است، طبیعتا می توانستیم از مودیان این ارقام را دریافت کنیم و چون به صورت دقیق نمی توانیم این ارقام را مشخص کنیم، ارقام ارائه شده بیشتر تحلیل، تخمین و برآورد است. بنابراین، در حوزه قاچاق و پولشویی نمی توان عدد ارائه داد، اما این را هم نمی توان منکر شد که در ایران هم مانند همه جای دنیا پولشویی دارد صورت می گیرد.

به این دلیل که کسانی که احساس نگرانی می کنند، اغلب صورت مساله را پاک می کنند، اینکه بپذیریم این مساله وجود دارد، بسیار مهم است. اصلا باید بپرسیم اگر پولشویی در کشور وجود ندارد، چرا برای آن قانون داریم؟ پس پولشویی وجود دارد که قانون مبارزه با پولشویی را هم تصویب کردیم.

قانون تنها دست مجری را در اجرا باز می گذارد که مانع از وقوع جرم شود. مثالی بزنم. ما قانون مبارزه با جرایم راهنمایی و رانندگی هم داریم، آیا به این معنی است که چون قانون وجود دارد، هیچ تخلف راهنمایی و رانندگی صورت نمی گیرد؟! قانون به ضابط کمک می کند تا اگر کسی از قانون عبور و عدول کرد، با او برخورد شود و جرایم و اثرات بعد از آن را برای آن مشخص می کنند. بنابراین اصلا نمی توان گفت که چون قانونی وجود دارد، پس تخلف مربوط به آن هم اتفاق نمی افتد. این بی معنی است.