ادبیات و سینما رابطه تنگاتنگی با هم دارند. اساس فیلمنامه، داستان است. وقتی رمان یا داستان کوتاهی تبدیل به فیلم می شود، ما با یک بازخوانی مجدد مواجه می شویم. درست مثل اینکه خواننده ای با لحن خودش داستان را خوانده. چه بسا خیلی وقت ها چیزهایی به فیلم اضافه شود که در این صورت با یک خلق مجدد هم مواجهیم. به گمان من آثار اقتباسی از این رو که پشت آنها یک اثر مکتوب قرار دارد، گاهی به مراتب قوی تر از فیلم هایی از کار درمی آیند که به وسیله فیلمنامه نویسی نوشته می شود. به خصوص این در مورد سینمای ما در بسیاری موارد صادق است. من فکر می کنم رمان یا داستان می تواند چیزی به سینما اضافه کند، چیزی که سینما به