ارتش های اشغالگر وقتی پای به سرزمین گذارده و آن را اشغال می کنند، هرآنجا که می رسند را لگدکوب چکمه سربازان شان می نمایند، در اینجا دیگر رسما و علنا بحث حقوق بشر و محیط زیست و انسانیت و هر آنچه نشان از آدمیت داشته باشد، وجود ندارد. در دوران اشغال ایران در طی جنگ جهانی دوم نیز همین اتفاق افتاد و ارتش های اشغالگر اعم از شوروی و انگلیس و آمریکا به هیچ چیز و هیچ کس رحم نکردند، برای شان اهمیتی نداشت، که در شهر هستند یا روستا یا زمین های زراعی و کشاورزی و یا از جنگل عبور می کنند یا دریا و… تانک و توپ های شان بایستی به هر کجا راه می یافت ولو خانه مردم یا مزرعه کشاورزی یا حریم حیوانات اهلی و یا دریا و صحرا و…