توی جاده به طرف اهواز، از عملیات رمضان سال 61 و ایستگاه حسینیه، برای کناردستی ام توی مینی بوس خاطراتی تعریف کردم. یادگاری های کیلومتر 70 آن قدر زیاد بود که اگر می خواستم همه اش را بگویم، حمله دار و بلاکش قافله - جناب مهرشاد - باید زرد قناری را وادار می کرد پنجاه بار این جاده را برود اهواز و برگردد خرمشهر! به همراهم گفتم «چون فرصت سرکشیدن آب دریا نیست، به قدر تشنگی از عملیات رمضان بگویم و بقیه اش را درز بگیرم». ربع ساعت می شد که مشتاقانه توی چشمم زل زده بود و گوش می داد. در جوابم گفت: «حق بچه های جنگ بیش تر از این هاست که از این دریا، به قدر تشنگی خودمان بچشیم. این دین و این مملکت برای تربیت