به طور کلی در ایران، چه در صنعت خودرو و چه در سایر صنایع پیش از آنکه موضوع دولتی یا خصوصی بودن آن صنعت مطرح باشد، مساله انحصار در بین است. البته انحصار در صنعت خودروی وطنی یک ضرورت است چون تولیدکننده خودروی ایرانی نسبت به رقبای خارجی از هیچ مزیت نسبی ای برخوردار نیست و حتی با وجود برخورداری از انحصار همه جانبه چندده ساله و دریافت رانت های بی پایان همچنان زیان ده است. به عبارتی، صنعت خودرو در ایران یک کودک عظیم الجثه چهل و چندساله بی عرضه است که لوس بار آمده و نه در 40 سال آینده و نه در 400 سال بعدی نخواهد توانست گلیمش را از آب بیرون بکشد. لذا تنها یک راه برای ادامه وضع فعلی وجود دارد و آن هم