ابوالفضل سروش در یادداشتی با عنوان «نمایندگان ملی به جای نمایندگان خدماتی» با اشاره به روز مجلس نوشت: در کنار اهمیت تقویت جایگاه مجلس شورای اسلامی، رفع دو ضعف اساسی مجلس شورای اسلامی امری قابل اجتناب نیست؛ اولی سبک مدیریت مجلس است و دومی شیوه قانون گذاری و نظارت بر اجرای قوانین. به زعم من شکل و سبک اداره صحن علنی مجلس ایرادات جدی دارد، در بررسی موضوعات و امر قانون گذاری و نظارت که دو نقش اصلی نمایندگی است، نمایندگان باید بیشتر در کمیته های تخصصی و بعد از آن کمیسیون ها تخصصی و در نهایت در صحن علنی مجلس شورای اسلامی جلسه برگزار کنند، اما رویه ما در مجلس شورای اسلامی کاملا برعکس است؛ نمایندگان بیشترین حضور را در جلسات علنی و بعد از آن کمیسیون ها و بعد کمیته های تخصصی دارند. این در حالی است که در کمیته ها باید تصمیمات کارشناسانه صورت بگیرد، در کمیسیون ها نظارت تخصصی مطرح شود و درنهایت در صحن رای گیری نهایی صورت بگیرد. از سوی دیگر نیز متاسفانه بی قانونی، رانتی عمل کردن در اجرای برخی قوانین، عمل نکردن به قوانین و… عملا جایگاه و ارزش قانوگذاری را آن طور که شایسته است ادا نمی کند، برای جبران این نقص بهتر است و باید نمایندگان از نقش خدماتی و سرویس دهی که به مردم حوزه های انتخابیه شان برای جمع آوری رای در دوره های بعدی برعهده گرفته اند، خارج شوند و به سمت وظایف اصلی شان گام بردارند.