در نظام بین الملل کمتر کشوری یافت می شود که در زمینه سیاست خارجی و نوع نگاه به مسائل بین المللی وحدت داخلی نداشته باشد. معمولا کشورهای پیشرفته سعی می کننند خواسته های خود را از جامعه بین المللی، سایر کشورها، سازمان های بین المللی و نهادهای چندجانبه مشخص کنند و سیاست خارجی خود را بر پایه آن تنظیم کنند. بنابراین، در مساله سیاست خارجی در داخل کشور یک تقسیم بندی به این شرح صورت می گیرد؛ 1- روابط دوجانبه با کشورهای همسایه، کشورهای منطقه و جامعه بین الملل 2- روابط چندجانبه که شامل رابطه با سازمان های حکومتی بین المللی ، سازمان های حکومتی منطقه ای و سازمان های مردم نهاد بین المللی می شود.