آدمی تنها می تواند یک کار را به خوبی انجام دهد، فلوبر این را می دانست. اولین حمله صرع به فلوبر بهانه ای می شود که او به تحصیل حقوق در پاریس پایان دهد و به کرواسه بازگردد و به همان یک کارش بپردازد. از آن پس خود را منحصرا وقف نوشتن می کند. خانه کرواسه از قضا محل مناسبی برای این کار بود. «خانه آن قدر جا داشت که فلوبر بتواند اتاق مطالعه بزرگ با پنج پنجره داشته باشد و درعین حال آن قدر کوچک باشد که بی هیچ بی ادبی آشکاری میهمانش را دلسرد می کرد.»1 «توصیف و نه تملک زندگی» ایده فلوبر برای نوشتن بود، از نظرش تملک زندگی گنده گویی خیال پردازانه بود که از آن متنفر بود اما توصیف زندگی چیز دیگری بود. کلمات