این روزها برخی خبرها و اتفاقات در حکم نمک پاشیدن روی زخم مردم است. مردمی که مسئولان هم اذعان دارند ایام چندان به کام شان نیست. اعمال فشارهای خارجی و نابسامانی در بازار ارز و سکه تاثیرات سوء خود را در زندگی های مردم هم گذاشته و در چنین شرایطی انتظار آن است که مسئولان در همه نهادهای کشور هم و غم خود را برای مواجهه مدبرانه برای رفع یا کاهش مشکلات به کار بندند. این انتظار البته به نظر می رسد برآورده شده و هر سه قوه چنان که نمود آن در جلسه هماهنگی اقتصادی با حضور سران سه قوه دیده می شود، این اهتمام را دارند. در این میان و در کنار تدبیرهای معطوف به تصمیم گیری ها و اجرای تصمیمات، انتظار دیگری هم هست که چندان هزینه بر نیست و بیشتر به سلوک و گفتار مسئولان برمی گردد که در این بحبوحه تلاش های بدخواهان برای ناامید کردن مردم و کوبیدن بر طبل ناکارآمدی نظام و ادعاهای بی توجهی مسئولان به مشکلات مردم، همراه و غمخوار مردم باشند نه آنکه برخی رفتارها در حکم نمک پاشیدن بر زخم و امید مردم باشد. در چند روز گذشته خبر انتصاب یکی از بستگان رئیس جمهوری از سوی وزیر صنعت واکنش های منفی بسیاری را در افکار عمومی برانگیخت. این ماجرا البته با استعفای او و اعلام اینکه رئیس جمهوری از این انتصاب اطلاعی نداشته اند، به پایان رسید اما بلافاصله انتشار فیلم درگیری لفظی یک نماینده مجلس در گمرک در حکم تیر دیگری بود که سرمایه اجتماعی را هدف قرار داد. توضیحات و برخی توجیهات در دفاع از نماینده مجلس هم مزید بر علت شد تا بهانه رسانه های فارسی زبان خارج از کشور هم جور شود. نکته قابل تامل دیگر اینکه برخی هم در این میان گناه را بر گردن فضای مجازی می اندازند و فرصت را برای تشریح قبح و ضرورت محدودتر کردن آن مهیا می بینند. شایسته است مسئولان نهادها و دستگاه های مختلف این روزها بیش از پیش مراقب اظهار نظرها و رفتارهای خود باشند، ارتباط با مردم و دلجویی از آنها را جدی بگیرند و این پیام را به افکار عمومی مخابره کنند که به فکر آنها هستند و درد و مشکل آنها را می دانند. به آنها قوت قلب بدهند که در مسیر کاستن از بار مشکلات حرکت می کنند. فضای مجازی را خوب یا بد یک واقعیت بدانند و بپذیرند که همواره زیر ذره بین مردم هستند.