از زمانی که خبر دیدار مراجع با علمای عظام قم و در پی آن بازگشت مشق شب به سبد آموزشی دانش آموزان را شنیدم، در تکاپوی خواندن مقاله های علمی در خصوص تکلیف خانه و مشق شب هستم. واقعیت این است که تاکنون کمتر کار پژوهشی موید نقش مثبت این فعالیت بوده است و تقریبا اکثریت این پژوهش ها رای بر عدم تاثیر مثبت بر فعالیت دانش آموزان داده اند.

از همه مهم تر تجربه زیسته نسل ما هم گواهی می دهد که کار فرسوده کننده انجام مشق شب جز فرصت کشی و اتلاف وقت حاصلی نداشته است. مشق شب، تسری امر آموزشی مرتبط با فضای مدرسه به ساحت هایی از زندگی روزمره است که قرار بوده مجالی برای دیگر امور باشد. در واقع پای سیستم آموزشی ما، در همه فضاهای زیست دانش آموز و در سراسر اوقات خارج از مدرسه باز شده است. مدرسه با مشق شب و تکلیف خانه، گویی می خواهد اعلام اقتدار کرده و همه چیز را از آن خود کند.