کارگاه پر شده از صدای چرخ خیاطی و برش خوردن پارچه. 12 زن مشغول کارند. عده ای از آنها لباس ورزشی می دوزند و چند نفری هم برای یکی از کارخانه های بزرگ معروف لباس کار می دوزند. اینجا یک کارگاه خیاطی است در جنوب شهر تهران؛ منطقه ای در حصار دو ریل آهن.روی کاغذ آ-چهاری که روی دیوار چسبانده شده، این جمله به چشم می خورد: «ساعت کار از 8 صبح تا 17» البته وقتی کار باشد که معمولا هم هست، زن ها می توانند تا ساعت 9-8 شب کار کنند و برای دوخت هر تکه لباس پول بیشتری بگیرند. شاغلان این کارگاه یا زنان سرپرست خانوارند یا برای کمک به همسران شان صبح تا غروب پای چرخ خیاطی می نشینند و ردی از دوخت روی پارچه ها جا می گذارند.