هنوز هم وقتی عملیات نصر در نیمه دی ماه 1359 دشت هویزه را مرور می کنم، به آن لحظات غبطه می خورم؛ من که شاهد آخرین دقایق نبرد شهید حسین علم الهدی بودم و امروز بحث عملیات فریب و اصلی را می بینم، برایم سخت است که ارزش های جنگ را در حراج دعوای سیاسی مشاهده کنم. با هم می رویم به عصر 16 دی 1359. حلقه محاصره تانک ها تنگ تر شد. دود و آتش دشت هویزه را فرا گرفت. هوا خفه و خاک آلود بود، شبیه عاشورای کربلا. شلیک تانک ها تمامی نداشت. علم الهدی بی اعتنا به تانک ها، از جا کنده شد. خسته، ولی قرص و محکم. گویا زیر آتش با خود زمزمه می کرد: «ای روزگار، من که می دانستم پایان زندگی من همین است که اکنون شاهدش هستم،