از سنین نوجوانی چشمم به گناه آلوده شد و تا به حال نتوانستم این آلودگی را برطرف کنم.سال هاست به مجالس موعظه می روم، ولی نتوانسته ام هیچ تغییری در خود ایجادکنم. از کثرت گناه خسته ام. همه اطرافیان و حتی پدر و مادرم نیز فکر می کنند که من انسان پاکی هستم. به مشهد، مدینه، مکه و کربلا هم رفته ام، ولی تغییری نکرده ام. از طرفی هم علاقه به طلبگی دارم .

با مجالس موعظه که کاری از پیش نمی رود؛ به عمل کار براید به سخندانی نیست. انسان می تواند گناه کند و می تواند توبه کند و ترک گناه داشته باشد. شما راه دوم را بروید و سوال و پرسش کنید که چه کنیم که بتوانیم گناه را ترک کنیم؟ با رفتن به شهرهای زیارتی به تنهایی کاری از پیش نمی رود؛ بلکه باید قصد ترک گناه نیز وجود داشته باشد و به دنبال آن مجاهدت و زحمت هم در کار باشد. در این صورت است که سفر به شهرهای زیارتی ممکن است کارساز باشد. اما با خوابیدن و آرام گرفتن در سرزمین گناه و گناهکاران، راهی باز نخواهد شد. همت کنید و بکوشید که در سنین جوانی هنوز می توان گذشته را جبران نمود.

در سن بیست وسه سالگی شما را در طلبگی قبول نمی کنند. شما بکوشید زندگی خودتان را منظم کنید. دوستی ها، معاشرت ها، رفت و آمدها، خنده و شوخی، خوردن و خوابیدن وحرف زد ن تان را کنترل کنید. اگر به مدیریت این چیزها برسید - که می توانید برسید- موفق می شوید وگرنه، نه. البته برای توفیق یافتن، آدم باید واقعا بخواهد، تصمیم هم داشته باشد و از خدای متعال و ائمه اطهار(ع) نیز استمداد کنید؛ همچنین در صبح و شام به امام زمان (عج) توسل کنید. زیارت آل یاسین ونماز امام زمان (عج) توسل های خوبی است.

نمازهایتان را نیز تصحیح کنید؛ یعنی تقلید، وضو، غسل و مسائل نماز را تصحیح کنید و نمازتان را در اول وقت بخوانید. برای امام عصر (عج) صدقه بدهید و برای فرج ایشان زیاد دعا کنید و صلوات بفرستید. امید که نظر لطف ایشان با شما همراه شود و ان شاءالله نجات پیدا کنید.