تا ما نباشیم، جامعه ای شکل نمی گیرد. تا ما نباشیم، قوانین از دل مجموعه ای بیرون نمی آید و بر لوح افکار نمی نشیند. تا ما نباشیم، هیچ قانونی وجاهت به خود نمی گیرد. تا ما نباشیم، رشد و توسعه در هیچ حوزه ای به پرواز درنمی آید. تا ما نباشیم، علم و دانش اندوزی کمکی به روشنایی کورسوی عقب ماندگان قافله «تشنه آگاهی» نمی کند. تا ما نباشیم، از درون هیچ «ذخیره گاه»ی بیرق فردایی بهتر برای جامعه خمود به اهتزاز درنمی آید و تا ما نباشیم، هیچ دولت و نظامی از «اردوگاه سیاسی» اش به اهداف خویش نمی رسد. حال که ما هستیم و خواهیم بود، مایی که همیشه در تمام صحنه ها یا حاضریم یا ناظریم، هزینه می کنیم و هزینه می دهیم،