از کامیون به اتوبوس های گل مالی شده و مستتر منتقل شدیم. پرده ها را کشیدیم. بلند آیه الکرسی خواندیم و صلوات فرستادیم. بعد صداها کم کم خاموش شد و خواب سنگینی اتوبوس را در خود گرفت. پیش از طلوع آفتاب بیدارمان کردند. عروسکی شکسته با موهای ژولیده

نمی دانستیم کجا هستیم. توی یک نخلستان بودیم. زمین به شدت گل آلود بود. خاک نرم زمین چسب داشت. پوتین که فرو می شد دیگر نمی خواست برگردد. پوتین ها مثل کفش های فضانوردها غول پیکر و سنگین شده بودند و راه رفتنمان هم مثل پیاده روی فضانوردان بود. وارد خانه هایی خالی از سکنه شدیم. دسته ما را به حیاط بزرگ خانه ای فرستادند تا در اتاق هایش مستقر شویم. مشخص شد