دکتر محمد قریب پدر طب کودکان و بنیانگذار طب نوین اطفال در ایران در سال 1288 در تهران در یک خانواده مذهبی اصالتا آشتیانی متولد شد. در سال 1306 جزو اولین گروه دانشجویانی بود که برای تحصیل در رشته پزشکی به فرانسه اعزام شدند.

او در پایان سال اول دانشگاه موفق به دریافت جایزه لابراتوار تشریح دانشکده پزشکی و در سال دوم در بیمارستان مشغول به کار شد. در آغاز سال چهارم، در مسابقه اکسترنای بیمارستان پاریس و کنکور انترنای بیمارستان پاریس پذیرفته شد و نخستین ایرانی لقب گرفت که توانست در این آزمون پذیرفته شود.

دکتر قریب در سال 1315 با زهرا قریب دختر مرحوم استاد عبدالعظیم قریب ازدواج کرد و در سال 1317 به ایران بازگشت و پس از پایان دوره سربازی در سال 1319 به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه به فعالیت علمی پرداخت. قریب فعالیت کاری خود را ابتدا از بیمارستان رازی شروع کرد و در اداره بخش اطفال مشغول و پس از آن به بیمارستان هزار تختخوابی رفت. در سال 1319 کتاب بیماری های کودکان را نوشت و سال 1335 با همکاری دکتر حسن اهری با اصلاحات جدید تجدید چاپ کرد. دکتر قریب در سال 1321 موفق به دریافت نشان عالی دولت فرانسه شد. سال 1350 به عضویت هیات مدیره انجمن بین المللی بیماری های کودکان درآمد. او در طول سال های فعالیت علمی خود به کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، امریکا، کانادا و… دعوت شد و عضویت چندین مجمع علمی بین المللی را نیز برعهده داشته است. همیشه اولین ها در تاریخ ثبت می شوند، کسی که نخستین تعویض خون را در ایران انجام داد دکتر قریب بود و همچنین از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بوده است. سرانجام روز سه شنبه اول بهمن سال 1353در همان بیمارستانی (مرکز طبی کودکان) که خود بنیانگذارآن بود براثر ابتلا به سرطان مثانه درگذشت و در گورستان شیخان قم به خاک سپرده شد.