ایالات متحده آمریکا از اعتراض رسمی به قرارداد 1919 خودداری کرد و اگرچه مخالفت آن کشور با قرارداد یک ماه پس از انتشار آن شروع شد ولی بلندپایه ترین مقامات آمریکایی در آن سهم داشتند که به بارزترین و صریح ترین شکل بیان می شد و به مراتب موثرتر از مخالفت های دیگر بود. در واقع کرزن با توجه به واکنش فرانسه در همان روزهای نخست برملا شدن قرارداد، برای مذاکره با جان دیویس سفیر آمریکا در لندن هیچ فرصتی را از دست نداد و با اشاره به رنجش فرانسه خواستار پشتیبانی وزیر مختار آمریکا در تهران از قرارداد شد. دیویس در این دیدار سخنان مثبتی درباره قرارداد ایراد کرد و گفت: «با کمال خوشوقتی» حاضر است تقاضای کرزن را انجام دهد.