حضرت امیر(ع) در حکمت 49 نهج البلاغه می فرماید: «احذروا صوله الکریم إذا جاع و اللئیم إذا شبع‏» بترسید از حمله افراد با شخصیت به هنگام نیاز و گرسنگی و از حمله افراد پست به هنگام سیری!؛ فرمود: اگر مردان بزرگ و کریم خدای ناکرده دستشان تهی بشود بخواهند حمله کنند، مثل افراد پست نیستند که با چاپلوسی شکمشان را سیر کنند؛ اینها حمله می کنند. اگر ملتی کریم بود؛ چون کریم برتر از کبیر است، برتر از عظیم است. ما در فارسی ابزار کارمان همین چهار تا لغت است؛ کریم را می گوییم بزرگ! کبیر را می گوییم بزرگ! عظیم را می گوییم بزرگ! دیگر نمی دانیم کسی که استخوان و ریشه اصلی دارد، او را باید بگوییم عظیم که دارای عظم و استخوان است. کبیر معنای دیگری دارد.