(بدان ای سالک راه خدا!) پسر عزیزم!… سعی کن هر شغل و عملی که تو را به او (خدا) نزدیک تر کند، انتخاب کن که آن رضای او (جل و علا) است. در دل به من اشکال مکن که اگر صادقی، چرا خود چنین نیستی؟! که من خود می دانم که به هیچ یک از صفات اهل دل موصوف نیستم، و خوف آن دارم که این قلم شکسته در خدمت ابلیس و نفس خبیث باشد، و فردا از من مواخذه شود، لکن اصل مطالب حق است، اگرچه به قلم مثل منی (است) که از خصلت های شیطانی دور نیستم، و به خدای تعالی در این نفس های آخر پناه می برم و از اولیای او (جل و علا) امید دستگیری و شفاعت دارم.(1)