«لی استراسبرگ» تئوریسین بزرگ سینما و مبدع و مدرس متد جریان ساز و بازیگرساز «اکتورز استودیو» تنها نقطه ضعف نیومن جوان را چهره زیبای او می دانست! استراسبرگ شکی در استعداد درخشان پل نیومن(1926- 2008) نداشت، اما تصور می کرد این جوان زیبا بیش از آن که بخواهد از قدرت و تکنیک بازیگری اش استفاده کند، دیگران را محو جمال زیبای خود کند. خلاصه این که استراسبرگ نگران بود او تبدیل به یک سوپرمدل شود و با چهره اش پول بسازد. نگرانی بحقی که هرگز جامه عمل نپوشید. شاید خیلی ها ندانند که او با آن چشم های آبی زیبا دچار کوررنگی بود و بواسطه همین نقیصه هم بود که از ادامه خدمت در ارتش معاف شد و بر سر یک اتفاق سر از اکتورز استودیو در نیویورک درآورد. اما نیومن هرگز اجازه نداد که این صورت زیبا و آن چشمان آبی گیرا مانعی بر مسیر بازیگری خلاق و -گاه- اعجاب آورش ایجاد کنند. شاید بزرگ ترین بداقبالی نیومن در اوج دوران بازیگری اش چیزی نبود جز هم دوره بودن با مارلون براندوی افسانه ای. به گواهی بسیاری از منتقدان، او به رغم این که کارنامه ای درخشان از خود به جای گذاشت و چیزی به اسم «فیلم بد» در کارنامه اش واقعا انگشت شمار است، با این حال هرگز نتوانست از شر قیاس با براندو خلاص و خود را از زیر سنگینی سایه پدرخواندگی براندو-بخصوص در سال های آغاز کار در دهه 50 - رها کند؛ شاید به همین خاطر هم بود که به اسکار بازیگری خیلی دیرتر از آنچه حق اش بود، رسید و تازه در 50 سالگی (برای فیلم رنگ پول) آن را به چنگ آورد. بهترین فیلم های پل نیومن در ایران با صدای فوق العاده چنگیز جلیلوند، دوبله و به نمایش درآمده اند و برای بسیاری از مخاطبان ایرانی چهره نیومن یادآور صدای جلیلوند است. اما از همه این ها گذشته نیومن علاوه بر کارنامه ای پر و پیمان در سینما، مردی بود با دست های بسیار بخشنده. او که در میانه عمر برند محصولات غذایی NEWMAN OWN بنیان گذاشت، عمده انتفاع این برند را به امور خیریه اختصاص می داد و از همین رهگذر ده ها میلیون دلار را صرف انواع بنیادهای خیریه و بشردوستانه کرد.