در چند هفته گذشته شهروندان تهرانی با بوی بدی مواجه شدند که در نهایت علت اصلی آن از سوی مسئولان مشخص نشد؛ اما در ادامه مشخص شد یکی از متهمان این پرونده، عاملان انباشت زباله های شهر تهران در منطقه آرادکوه بوده اند. داستان آن است که برخلاف ادعاهای شهرداران گذشته تهران، مقدار بسیار زیادی از زباله های شهر بدون تفکیک دفن می شوند که قطعا در آینده نزدیک مشکلات بزرگ تری برای شهروندان ایجاد خواهند کرد. مضافا اینکه در چند روز گذشته مردم تهران شاهد هرس درختان برای فصل زمستان بودند، ولی همان طور که انتظار می رود، مشخص نیست آیا از این شاخه ها و برگ ها ارزش افزوده ای ایجاد می شود یا خیر.

پیشنهادی به ذهنم می رسد که تقاضا دارم شهردار شهرساز تهران و شورای محترم شهر به آن توجه کنند: می توان مانند بسیاری از کلان شهر های دنیای امروز، از زباله ها و شاخ و برگ درختان ارزش افزوده ایجاد کرد، اما معضل اجرائی نشدن طرح های این چنینی در تهران، نبود اعتماد عمومی به نتایج حاصل از این طرح هاست؛ چراکه مردم به چشم خود دیده اند زمانی که زباله ها را با زحمات بسیار تفکیک می کنند و با امید توسعه پایدار شهرشان در اختیار شهرداری قرار می دهند، در نهایت این فرایند ارزش افزوده ای برای شهروندان ایجاد نمی کند و ممکن است مافیای آشنای زباله از آن منتفع شوند.

همان گونه که شهردار شهرساز تهران در حال تلاش برای جاانداختن سه شنبه های بدون خودرو است، اگر سیستمی مالی ایجاد کند که مردم تهران از ارزش افزوده حاصل از بازیافت زباله سهم داشته باشند، می توان به پایداری این توسعه امیدوار بود. لازم به توضیح است این ساز وکار باید از سازوکار غیرشفاف شهرداری جدا بوده و همه اطلاعات مالی و سرمایه گذاری آن در هر لحظه برای همه مردم شهر تهران در دسترس باشد. پرواضح است که مردم اعتماد خودشان را به سیستم تفکیک زباله از دست داده اند و باید اعتماد آنها را جلب کرد؛ مسلما کاری که مردم به آن اقبال نشان دهند و از نظر آنها مفید باشد، منجر به توسعه پایدار می شود و اقبال مردم به طرح ها باعث می شود هزینه آن را بدهند و کار ماندگار و پایدار خواهد شد. در آخر شایان ذکر است، فرصت مدیریت در شهرداری تهران کوتاه است، اما در همین زمان می توان سنگ بنایی برای توسعه پایدار شهر تهران بر اساس اقبال مردم گذاشت.