در مورد جان فورد و کارنامه فعالیت او مطالب زیادی تاکنون نوشته شده است؛ اما نکته مهم درباره این فیلمساز به جایگاه او در سینمای امریکا و جهان برمی گردد. این فیلمسازان علاوه بر اینکه بهترین کارگردانان دوران خود بودند، مبلغان فرهنگ امریکا هم محسوب می شدند. آنها بزرگ ترین رویا فروشان زمان خود بودند؛ رویای امریکایی. در عین این شباهت، هر کدام از این فیلمسازان امضای خاص خود را داشتند.جان فورد با ساختن فیلم هایی مانند «دلیجان»، «پاییز قبیله شاین»، «جویندگان»، «خوشه های خشم»، «چه سرسبز بود دره من» مبلغ نوعی رویای برتری جویی امریکایی است. او به همراه هیچکاک و هاکس جهان معاصر را به سمت رویای امریکایی هدایت کردند؛ به ویژه فورد که با آثارش این کشور را کعبه آمال معرفی کرد. جان فورد همچنین مبتکر و مبدع برخی تکنیک های سینمایی است؛ نمونه آن لانگ شات هایی است که در فیلم هایش می بینیم. در این نماها، او خط الراس جغرافیایی را در وسط کادر قرار می داد؛ کمی از آسمان و بیابانی بسیار وسیع به ویژه هنگام عبور سواران در فیلم های وسترن و این یعنی غلبه طبیعت بر انسان یا کوچکی و حقارت انسان در مقابل طبیعت. اکستریم لانگ شات های جان فورد از سوی سایر کارگردانان مورد استفاده قرار گرفته است، نمونه آن «پاریس- تگزاس» ساخته ویم وندرس است؛ شروع این فیلم جان فوردی است و در یک اکستریم لانگ شات اتفاق می افتد. در پس زمینه زمین و کوه و در پیش زمینه سر مظلومی که گرفتار شده است را می بینیم. جان فورد در فیلم هایش به نوعی کمال تکنیکی و محتوایی رسیده است و نمی توانیم عظمت تفکر او را در سینما کتمان کنیم. با حضور او و گروهی از هم نسلانش سینمای کلاسیک امریکا به یک بلوغ دست نیافتنی رسید. از این روست که بسیاری از فیلمسازان دنیا الگوی خود را این بزرگان می دانند.