زمانی که جمشید آموزگار به نخست وزیری رسید، اعلام کرد می خواهد آزادی مطبوعات را تضمین کند. اما داریوش همایون وزیر اطلاعات حتی بیش از ساواک به جلوگیری از انتشار آزادانه اطلاعات پرداخت به طوری که دولت اعلام کرد، می خواهد قانونی را تصویب کند که آزادی مطبوعات براساس آن محدود شود. مسوولان دولتی در آن زمان از مطبوعات آزاد هراس داشتند زیرا رسانه ها همه حوادث و موضوعات را به موازات حرکت های مردم در شهرها و حتی ده کوره ها می نوشتند و همین امر در گسترش اعتراضات و آگاهی رسانی درباره تظاهرات ها نقش داشت. در اسفند 56 روزنامه نگاران نامه 90 امضایی را خطاب به جمشید آموزگار نوشتند و از فشار و سانسور دولتی انتقاد کردند.