اگر ما در اف بی آی همانند هر فرد حزبی و جناحی دیگر در واشنگتن فکر می کردیم - چه چیزی برای جناح من خوب است یا منافع سیاسی چه کسی را ممکن است کمک کنیم یا آسیب بزنیم - دیگر اف بی آی نه اعتماد عمومی را خواهد داشت و نه شایستگی برخورداری از چنین اعتمادی را دارا خواهد بود. گنجینه اعتماد مردمی اف بی آی تهی خواهد شد.به تیم تحقیق دستور دادم کارکنان ارشد وزارت دادگستری را در جریان قراردهند که من معتقدم بر حسب وظیفه باید کنگره را از این که ما تحقیقات را دوباره از سر می گیریم، مطلع کنم. من تا آنجا که ممکن است اطلاعات کمی خواهم داد ولی اف بی آی باید حرف بزند. همچنین گفتم که خوشحال خواهم شد این موضوع را با دادستان کل (خانم لینچ) و قائم مقام وی (خانم ییتس) مورد بحث و بررسی قرار دهم. دقیقا مطمئن نیستم که به چه دلیل این بار در مذاکره را به روی آنها باز کردم، کاری که در ماه ژوئیه انجام نداده بودم. فکر می کنم دلیل بخشی از این کار، یک واکنش انسانی بود؛ من در ماه ژوئیه به خاطر مشارکت ندادن وزارت دادگستری در اعلام نتایج تحقیقات پرونده کلینتون، انتقادات شدیدی را متحمل شدم. بخش دیگر دلیلم به این برمی گشت که فکر می کردم آنها موضوع را مثل من خواهند دید و در این شرایط سخت و بی رحم حمایتم خواهند کرد. علاوه بر همه اینها، دادستان کل نیز در ماه ژوئیه و به طور علنی شهادت داد که تحقیق پیرامون پرونده ایمیل های هیلاری کلینتون به خوبی و به طور کامل به انجام رسیده است. حالا بازپرسان خود دادستان کل به دنبال دریافت حکم قضایی برای جست وجوی بیشتر بودند و مطمئنا خود او هم در این شرایط دم فروبستن را کاری غیرصادقانه و فاجعه ای برای وزارت دادگستری تلقی می کرد. اما لینچ و ییتس از طریق دفترشان اطلاع دادند که به نظر آنها این کار بدی است و مشورت آنها علیه این طرح است. به نظر می رسید چون تماس از طرف من بود، آنها نیازی ندیده بودند که مستقیم با خود من درباره موضوع صحبت کنند. آنها همچنین به من دستور ندادند که این کار را انجام ندهم، چون اگر چنین می کردند، من هم چاره ای جز تبعیت نداشتم.