سال هاست که انتقال صنایع مزاحم و آلاینده یکی از اصلی ترین دغدغه های مدیران شهری و شورای شهر تهران است که در همین راستا نیز شورای شهر تهران مصوبات بسیاری را داشته است. اما با وجود این به نظر می رسد هنوز چندان که باید و شاید این امر به خوبی اجرایی و محقق نشده است. به نظرم می توان دلایل این عدم تحقق کامل طرح یاد شده را در 3 بخش خلاصه کرد. اول اینکه برخلاف برخی اظهارنظرها، مصوبات شورای شهر برآیند نظرات اکثریت اعضای شورای شهر است و نه یک یا چند نفر. بنابراین این مصوبات کاملا وجاهت قانونی دارد و لازم الاجراست. دومین موضوع به بحث نظارتی شورا برمی گردد و اینکه درست است که مصوبات شورا لازم الاجراست، اما در عین حال در عمل، قدرت نظارتی آن بسیار اندک و کم است. درحالی که همان طور که بازرسی و حراست و… داریم که وظیفه آن نظارت بر بخش های مختلف شهرداری است، شورای شهر نیز وظیفه دارد بر عملکرد بخش های مختلف شهرداری و مصوبات شورا نظارت داشته باشد اما در عمل، این شورا فاقد ابزارها و امکانات لازم برای نظارت برحسن اجرای مصوبات خود است و بالاخره سومین نکته، اجرای مصوبات است. مصوبات شورا باید به گونه ای باشد که قابلیت اجرایی شدن داشته باشد. باید برای اجرای مصوبات تمامی جنبه های آن درنظر گرفته شده و بودجه های لازم نیز پیش بینی شود. در سال 94 که بنده رییس کمیته محیط زیست شورای شهر چهارم تهران بودم، مصوبه ای را به تصویب رساندیم که براساس آن شهرداری باید ظرف 2 سال فرآیند انتقال صنایع مزاحم را به اتمام برساند. در آن زمان در جریان تصویب این طرح، کلیه الزامات لازم برای تصویب آن درنظر گرفته شده بود. اما به هر تقدیر این اتفاق تا امروز رخ نداده است. به نظرم در این برهه به جای انتقاد کردن -که کاری بس ساده است- باید به فکر ساماندهی و اتخاذ تمهیداتی برای اجرایی شدن طرح انتقال صنایع مزاحم از پایتخت باشیم. چراکه واقعا بسیاری از صنایع کوچک و بزرگ در رسته صنایع «قرمز» و خطرناک و زرد -کم خطرتر- برای تهران و شهروندان آن و محیط زیست پایتخت زیان ده هستند. چه صنایعی که در زمره صنایع قرمز هستند و باید حتما از شهر خارج شوند و چه صنایع زرد که باید طی مهلتی چند ماهه مشکلات زیست محیطی خود را حل کنند تا بتوانند به فعالیت خود در داخل شهر ادامه دهند.