آغاز آشنایی من با اشعار فروغ به حدود دهه 40 باز می گردد و زمانی که تازه آغاز به کار آهنگ سازی برای رادیو کرده بودم. در آن زمان برنامه ای بود به نام جوانان که در آن اشعاری از معاصرین و همراه با موسیقی ای که نزدیک به اندیشه جوانان آن زمان بود، کار می شد. آن زمان مصادف شد با درگذشت فروغ و این موضوع توجه را بیشتر به خودش جلب کرد. البته پیش از آن نیز با اشعار فروغ آشنایی داشتم اما اینکه فروغ در سنین جوانی اش اشعاری را سروده است حرف تازه ای برای گفتن داشت و پختگی قابل قبولی داشت، برای من جالب شد. در آن زمان چند قطعه از اشعار فروغ را برای کار کردن انتخاب کردم که یکی از آنها غزل معروفی است با مطلع «ای