کمتر کسی را می شناسیم با موسیقی، بویژه موسیقی نواحی سر و کار داشته باشد اما با نام و هنر محمدرضا درویشی آشنا نباشد.درویشی آهنگساز، مولف و پژوهشگرموسیقی است او درموسیقی تعریف شده، چراکه عاشق هنرش است و در«زمان»نمی گنجد؛همانگونه که خود در مراسم رونمایی آلبوم جدیدش «زمان» بیان کرد:«من نه گوش به تعریف ها می دهم نه تخریب ها؛ من بر اساس عشق خودم زندگی و کار کردم.» در مراسم رونمایی آلبوم «زمان» به آهنگسازی محمدرضا درویشی که شامل چهار قطعه است و هر کدام متعلق به دهه ای از زندگی او در بازه زمانی 20 تا 60 سالگی، این آهنگساز بیان داشت: می توانید تاریخ ساخت قطعات را با هم عوض کنید فرقی نمی کند و اتفاقی رخ نمی دهد… تفکر همان است و تنها مصالح عوض می شود. مفهوم یکی است و مصالح به خاطر گذشت زمان در مختصات زمینی کمی جوان تر یا کمی پیرتر می شوند…» درویشی می گوید: غالب آهنگسازها درطول عمرشان شیوه عوض می کنند. شیوه با سبک فرق دارد در بین آهنگسازان غرب هم افرادی که صاحب سبک باشند، کم داریم؛ مابقی صاحب شیوه اند. در میان آنها باخ صاحب سبک است، بتهوون و موتسارت و… صاحب سبک نیستند. ما آهنگسازی در ایران نداشته و نداریم که صاحب سبک باشد. بین شیوه تا سبک یک دریای عمیق فاصله است. آهنگسازان معمولا در طول عمرشان دچار عوض کردن شیوه می شوند؛ اما طبیعت به من از بیست سالگی این امکان را داد که شیوه آهنگسازی ام را در آن سال پیدا کردم و بر خلاف بسیاری از آهنگسازان این شیوه تا امروز عوض نشده است. درویشی گفت: در روش طبقه بندی یا رده بندی سازها در دایره المعارف که الآن بخش اول جلد سوم کارهایش انجام می شود هیچ کس به من چیزی را یاد نداد. یک نوع طبقه بندی کاملا اختصاصی است و مبتنی بر نهاد انسانی.