بزرگ بانویی از ایران معاصر، پس از سال ها تلاش خستگی ناپذیر برای به ارمغان آوردن نیکی و دانایی برای عالم زندگی خود، یعنی ایران عزیز دار فانی را وداع گفت. او را باید در آیینه مقاومت در برابر ظلم و ایستادگی برای آزادی و آگاهی و عدالت خواهی نگریست. او خواهر و میراث دار برادری بود که شهادتش شاهد ایستادگی در مقابل استبداد و استعمار بود. وی همسر مردی بود تاریخ ساز که معلمی آزادی و آگاهی و عشق می کرد. مردی که وی در طرح افکنی های رهایی بخش او سهم بزرگی داشت. وی با نوشتن کتاب «طرح یک زندگی» بهتر از هر کس دیگری از رنج ها و امیدهای همسر گفت. او همسر و یاور مردی بود که به او بسیار از رنج ها و امیدهای خود می گفت. او شریک رنج ها و امیدهای همسر بود و با تلاش خستگی ناپذیر خود میراث همسر - یعنی علی شریعتی - که یکی از باارزش ترین مجموعه آثار تاریخ فکر و مبارزه برای رهایی مردم مظلوم ایران بوده است را جمع آوری و منتشر کرد. در «سمپوزیوم نو شریعتی» بهترین سخن ها از شریعتی را او گفت و در مراسم کوچک سالروز تولد او همچنان جانانه از آرمان ها و امیدهای خود و او سخن گفت. او در آغاز کتاب «اخلاق» شریعتی از کتاب اسلام شناسی ارشاد نقل قولی با این مضمون آورده که: «اخلاق به معنای طرح ابعاد اصلی و اساسی شخصیت انسان ایده آل است». او خود می تواند نمونه ای از اخلاق به این معنا باشد. این بانوی امید و ایمان دوستاران حق و نیکی را ترک کرد، اما با قاب عکسی از ایمان، صداقت، امید، و عشق به مردم با تصویر خود، فاطمه (پوران) شریعت رضوی.