آرشیو یکشنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۷، شماره ۷۰۱۲
فرهنگی
۸

مراسم تشییع خشایار الوند برگزار شد

وداع با کاتب لبخند

«امروز روز بد فیلمنامه نویسان سینمای ایران است. انتظار نداشتیم به عزای کسی بنشینیم که همواره لبخند بر لب داشت و دوست داشت مردم بخندند.» این عبارات که بخشی از صحبت های کامران ملکی است تصویری گویا از مراسمی است که صبح روز گذشته در خانه سینما برگزار شد؛ در مراسمی که سخنران ها از تلخی جالی خالی کسی گفتند که همواره لبخند برلب مردم نشاند. پیکر زنده یاد خشایار الوند نویسنده سریال های طنز تلویزیون صبح روز شنبه 11 اسفندماه با حضور پرشمار مردم و هنرمندان از ساختمان شماره 2 خانه سینما به قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد. در این مراسم که اجرای آن را کامران ملکی و بهروز رضوی بر عهده داشتند بهروز رضوی، گوینده رادیو از خشایار الوند به عنوان سلطان خنده یاد کرد. پوراحمد با یادکرد از سریال پربیننده «پایتخت» به صحبت های کامران ملکی مبنی بر اینکه امروز روز بدی است اشاره کرد و گفت: «مگر روزهای پیشین ما خوب بوده است؟! ما سال ها نمی خندیدیم. در این میان خشایار الوند به نوعی با همه متفاوت بود که سعی می کرد مردم را در سختی ها بخنداند.» بابک صحرایی، شاعر نیز از لبخند به عنوان هدیه همیشگی خشایار الوند یاد کرد و عزت الله ضرغامی نیز گفت که همه وجود او برای شاد کردن دل مردم بود. عبدالله اسفندیاری، فیلمنامه نویس نیز از خشایار الوند به عنوان یکی از ستون های کانون فیلمنامه نویسان نام برد. سیروس مقدم، کارگردان مجموعه سریال های «پایتخت» از همکاری 10 ساله اش با این فیلمنامه نویس گفت و امیرمهدی ژوله، فیلمنامه نویس که تجربه سال های همکاری با خشایار الوند را دارد خطاب به ضرغامی گفت: «اگر تلویزیون بخواهد مراسمی برای الوند برگزار کند، من و محراب و پیمان قاسم خانی ممنوع التصویر هستیم. امیدوارم ترتیبی بدهند ما بتوانیم حضور داشته باشیم و دلمان این وسط نسوزد» پس از صحبت های محسن امیریوسفی، علیرضا غفاری و الهام ایمانی همسر خشایار الوند، سیروس الوند، برادر خشایار الوند با چشمانی اشکبار سه پرده از زندگی برادرش را روایت کرد: روز تولد، روز ازدواج و در نهایت مرگ. او گفت: «بعد از پزشکی قانونی یک نفر وقتی فهمید او نویسنده پایتخت است از ما خواهش کرد که سنگ قبرش را بسازد و گفت با پایتخت خاطرات بسیاری دارد.» منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما نیز تصریح کرد: «ماندگاری خانواده الوند و جوان از دست داده شان (خشایار) به ما می گوید زندگی در این خاک و بوم همچنان مقتدرانه است.»