زمانی که سوفیا استنبرگ کلاس هشتم بود، ابتدا گهگاهی آکنه روی صورتش ظاهر می شد، اما به گفته خودش، در مدت دو سال صورت، ناحیه سینه و پشتش پر شد از زخم های آزاردهنده آکنه کیستی. سوفیا دانش آموز دبیرستان بروکلین (یکی از قدیمی ترین بخش های شهر نیویورک و همچنین پرجمعیت ترین منطقه در این کلان شهر و چهارمین منطقه پرجمعیت ایالات متحده آمریکا با 2.5 میلیون نفر جمعیت است- م) در این باره گفت: «من عمیقا عصبی، خجالتی و بسیار نگران و مضطرب بودم. به خاطر صورت خود، با شرمساری از خواب بیدار می شدم. تمام مدت احساس می کردم جذاب نیستم. ناگزیر از آرایش بسیار زیاد و لباس های مخفی کننده استفاده می کردم. از اجرا یا سخنرانی در کلاس خودداری می کردم. آکنه موجب ازدست رفتن حس اعتمادبه نفس و مانع از رشد شخصیت من می شد». دوران نوجوانی برای بسیاری از نوجوانان سال های چالش برانگیزی است؛ حتی برای آنان که در بهترین شرایط محیطی قرار دارند؛ اما اگر چهره ای که به دنیا نشان می دهند، به واسطه ضایعات برآمده آکنه مخدوش شده باشد، کنارآمدن با تنش های احساسی و اجتماعی نوجوانی می تواند برایشان دشوارتر شود.

به گفته دکتر آندرا آل. زانگلین، استاد درماتولوژی و کودکان ایالت پنسیلوانیا در نشریه پزشکی نیوانگلند (از مشهورترین و کهن ترین ژورنال های پزشکی جهان است. علاوه بر این هرساله در میان نشریات پزشکی بهترین ژورنال پزشکی و جراحی جهان شناخته می شود. این نشریه تخصصی پزشکی در آمریکا چاپ می شود و از سال 1812 تاکنون در حال انتشار است. این ژورنال در سال 2012، دویستمین سالروز تاسیس خود را جشن گرفت. در حال حاضر سردبیر این ژورنال، پروفسور جفری دریزن، یکی از برجسته ترین استادان دانشگاه هاروارد است-م): «اثرات روحی آکنه ممکن است عمیق باشد و افراد دارای آکنه به شدت در معرض پیامدهای منفی آن بر کیفیت زندگی شان هستند». او در مصاحبه ای اظهار کرد: «آکنه بر احساسی که نوجوانان نسبت به خودشان دارند، تاثیرگذار است و می تواند خطر افسردگی، اضطراب و انزوای اجتماعی را در آنان افزایش دهد. آکنه در صورت بسیار نمایان بوده و اولین چیزی است که به چشم می آید. این چیزی نیست که یک نوجوان بتواند به سادگی آن را مخفی کند. با وجود این، بچه ها همیشه از اینکه آکنه تا چه حد بر آنان تاثیرگذار است، به والدین شان چیزی نمی گویند». به عقیده دکتر رابرت پی. دلاوال، استاد درماتولوژی دانشگاه کلرادو در دنور، «آکنه یکی از ناتوان کننده ترین بیماری ها در درماتولوژی است؛ اگرچه بیماری کشنده ای نیست، از لحاظ روحی می تواند بر انسان اثر بگذارد. اگر دارو بتواند آکنه را درمان و از ایجاد زخم ممانعت کند، می تواند از نیاز فرد به دریافت خدمات روان شناختی در سال های بعد جلوگیری کند». دراین باره که چه چیزی موجب بروز آکنه می شود، افسانه ها، سوء تعبیرها و مسائل پیچیده ای وجود دارد و احساس می شود آگاهی عمومی کافی درباره چگونگی تاثیر درمان های نوین پزشکی بر کنترل آن وجود ندارد. تا 85 درصد نوجوانان به درجاتی از آکنه دچار می شوند؛ گرچه بیشتر موارد خفیف است و به درمان های ساده با داروهای بدون نسخه پاسخ می دهد، سایر موارد شدیدتر و ماندگارتر و نیازمند مراقبت حرفه ای سریع تر و بهتر است. همچنین اغلب متخصصان معتقدند تاخیر در درمان، موجب ماندگاری تنش های عاطفی، اجتماعی و دائمی شدن اثر ضایعات می شود که نیاز به جراحی های زیبایی دارد و بیمه آنها را پوشش نمی دهد. تصور مبتلایان مبنی بر بهبود خودبه خودی بیماری، اغلب موجب به تاخیر افتادن درمان مناسب می شود؛ اما به گفته دکتر زانگلین «طی شدن دوره زمانی آکنه ممکن است سال ها به طول بینجامد و ممکن است خانم ها با ورود به بزرگسالی همچنان دچار آن باشند». به گفته دکتر دلاوال، درماتولوژیست ها به دلایل نامشخص شاهد افزایش مستمر آکنه در خانم های بزرگسال هستند.

آکنه یکی از بیماری های مجموعه pilosebaceous است. (محور مو، فولیکول و غده چربی مربوطه و عضله راست کننده مو درگیر می شوند). بر اثر هورمون های دوران بلوغ، غدد، تولید نوعی چربی به نام سبوم را افزایش می دهند که به طور معمول پوست را چرب می کند. سبوم منبع غذایی نوعی باکتری به نام آکنه کوتیباکتریوم (یا آکنه پروپیونیباکتریوم) است که در پوست به سر می برد. تکثیر این باکتری ها باعث جذب گلبول های سفید خون می شود که می تواند موجب آسیب به دیواره های فولیکولی، تشکیل ضایعات و سلول های مرده و در نتیجه ایجاد جوش و گاهی جوش های چرکی شود. همچنین ممکن است فولیکول ها مسدود شده و تشکیل جوش های سرسیاه یا سرسفید را بدهند.

برخلاف عقیده رایج، آکنه بر اثر کثیف بودن پوست یا به ندرت تمیزکردن آن ایجاد نمی شود. به گفته دکتر دلاوال، در حقیقت تحریک پوست بر اثر شست وشوی مکرر یا برای مثال سایش آن با دست یا به وسیله کلاه که جلوی سر را می پوشاند، می تواند ابتلا به آکنه را افزایش دهد. توصیه وی، مراقبت از پوست به وسیله پاک کننده های ملایم پوست به جای صابون است. به پیشنهاد دکتر زانگلین، شست وشوی صورت باید به دو بار در روز محدود شود. در مورد تاثیر رژیم غذایی بحث زیاد است و تا حد زیادی به نظر افراد بستگی دارد و آزمودن آن دشوار است. مطالعات جهانی گویای آن است که رژیم سرشار از قند، کربوهیدرات های تصفیه شده و شکر می تواند منجر به افزایش آکنه شود و همچنین در کشورهای غربی موجب بیماری های دیگر باشد. به گفته دکتر دلاوال، به نظر می رسد یک رژیم غذایی با قند کمتر و سرشار از غلات کامل و حبوبات می تواند موجب بهبود آکنه در نوجوانان شود و توصیه پزشکی مطلوبی برای همه افراد باشد. آکنه تقریبا در جوامعی که به طور سنتی از چنین رژیم غذایی ای استفاده می کنند، نادر است. محصولات لبنی در برخی افراد ممکن است آکنه را تشدید کند، بنابراین نوجوانانی که شیر زیاد مصرف می کنند، برای بهبود آکنه باید مصرف آن را تقلیل دهند. همچنین افرادی که به طور عمده از گوشت و مرغ استفاده می کنند به علت غنی بودن این غذاها از اسید آمینه لوسین و به دلیل زنجیره واکنش هایی که غدد چربی پوست را تحریک می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به آکنه قرار دارند. اما تاثیر سایر مواد خوراکی از قبیل شکلات و غذاهای سرخ شده بیشتر یک افسانه است تا واقعیت. دکتر استیون آر.فلدمن، درماتولوژیست دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست (یکی از دانشگاه های ایالات متحده آمریکا بوده و پردیس اصلی دانشگاه در مرکز شهر وینستون-سیلم در کارولینای شمالی قرار دارد. دانشگاه نام خود را از محل سابق خود در ویک فارست در نزدیک مرکز ایالت کارولینای شمالی گرفته است- م) در وینستون سلیم (یکی از شهرهای بزرگ ایالت کارولینای شمالی آمریکا و چهارمین شهر پرجمعیت کارولینای شمالی-م) می گوید: «به دلایلی رژیم غذایی تاثیر چندانی بر آکنه ندارد». او در مورد بیشتر باورهای اشتباه درباره رژیم غذایی مبتنی بر اینکه وقتی هورمون های دوره بلوغ ترشح شوند، نوجوانان دچار گرسنگی شده و به طور اتفاقی به آکنه دچار می شوند، تردید دارد.

مهم تر از رژیم غذایی محدود، استفاده از درمان صحیح است. بیشتر موارد خفیف به خوبی به داروهای بدون نسخه مانند بنزوئیل پروکساید (در درمان آکنه مصرف می شود و این دارو خواص لایه برداری نیز دارد-م) پاسخ می دهد که آکنه های تغذیه کننده باکتری را از بین می برد. این دارو اغلب در ترکیب با ژل آداپالن (یک داروی موثر در درمان جوش که بیش از 20 سال است فرمولاسیون آن کشف شده است. ژل آداپالن در ابتدا در سال 1996 از سوی سازمان غذا و دارو تایید شد و بیش از40 میلیون نفر در سراسر جهان از آن استفاده کردند و روند بهبود این دارو همه را شگفت زده کرد. از آن پس ژل آداپالن با نام تجاری دیفرین در فرم های مختلف تولید شد و امروزه تبدیل به یکی از محبوب ترین محصولات درمان جوش شده است-م) به عنوان یک رتینوئید موضعی استفاده می شود که اکنون بدون نسخه با نام دیفرین به فروش می رسد. اما دکتر زانگلین برخلاف این عقیده، توصیه می کند در صورت گسترده یا شدید بودن آکنه به جای استفاده از این داروها بهتر است به منظور جلوگیری از ایجاد اثر زخم، فورا از درمان های حرفه ای استفاده کنیم. به گفته دکتر زانگلین، آنتی بیوتیک ها نیز داروهای موثری هستند، اما برای جلوگیری از مقاومت باکتریایی در تمام مدتی که در انتظار آثار درمان موضعی هستیم، بهتر است از آنها فقط به مدت چند ماه به عنوان راه نجات استفاده کنیم. موارد شدید مانند آکنه های سوفیا، نیازمند مراقبت پزشکی و تجویز دارو است. به گفته دکتر فلدمن، برای آکنه کیستیک، اغلب به سلاح بزرگ، مانند ایزوترتینون نیاز داریم که بسیار موثر است.

قرص های ضدبارداری که نوسانات هورمونی را کاهش می دهند، در دختران و زنان جوان دارای آکنه اغلب مفیدند. از آنجا که ایزوترتینون موجب ناهنجاری های شدید جنینی می شود، استفاده از آن نیازمند یک روش موثر جلوگیری از بارداری است. گرچه آکنه سوفیا بیش از سایر موارد، چالش برانگیز بود، در نهایت به ترکیب داروهای ضدبارداری خوراکی و اسپیرونولاکتون -یک سرکوب کننده آندروژن- (هورمون جنسی مردانه- م) جواب داد و او در حال حاضر کمتر از سال های پراسترس اوایل دبیرستان نگران است. به گفته دکتر زانگلین، یکی از چالش برانگیزترین جنبه های درمان آکنه نوجوانان پیروی نکردن دقیق آنها از موارد تجویزشده است؛ مانند رعایت همیشگی یک پرهیز غذایی معین. (هرچه روال این برنامه ساده تر باشد، بهتر است). توصیه او برای استفاده درست از داروی آکنه، قراردادن آن در کنار مسواک فرد است. دکتر زانگلین می گوید مهم ترین مسئله در درمان آکنه، شکیبایی است و با گذشت حدود شش تا هشت هفته از درمان مستمر، بهبود حاصل می شود.