مارگارت تاچر، چند دهه پیش، در پاسخ به نارضایتی میلتون فریدمن، استاد اعظم جریان نولیبرالیسم، از روند کند پیشبرد سیاست‏های نولیبرالی در انگلستان نوشت که «به سبب وجود نهادهای دموکراتیک و اجماع نسبتا فراگیر» نمی‏توان همان تمهیداتی را به کار برد که آگوستو پینوشه در شیلی پس از کودتا به سهولت و سرعت تحمیل کرده است. آنچه را نولیبرالیسم ایرانی در طول چند سال اخیر در ساحت ایدئولوژیک انجام داده است می‏توان ذیل همین قاعده دریافت: تضعیف دموکراسی و هرگونه اجماع عمومی علیه سیاست‏های بنیادگرایانه ناظر بر مقررات‏زدایی، خصوصی‏سازی و زوال دولت رفاه. ماشین‏های تبلیغاتی، رسانه‏ای و نظریه‏پردازی نولیبرالیسم ایرانی،