تردیدی وجود ندارد که آموزش و پرورش، مهم ترین و اصلی ترین عامل و به عبارت دیگر، شاه کلید پیشرفت علمی و توسعه فرهنگی جوامع، محسوب می شود و هرگونه کاستی و قصور در زمینه تعلیم و تربیت نسل جوان، می تواند در کاهش سرعت و افزایش زمان دستیابی به اهداف موردنظر در این مسیر، نقش اساسی داشته باشد. اگرچه بهبود شرایط پرورشی و تربیتی و ایضا آموزشی مدارس، قبل از هرچیزی نیازمند وجود معلمین واجدشرایط و کارآمد و فراهم نمودن سایر زیرساخت های موردنیاز در نظام آموزش و پرورش کشور است و اگرچه این مهم یعنی کادرسازی، موضوعی است که متاسفانه اجرای اصولی آن دستخوش اختلاف سلیقه ها قرار گرفته است، اما این مشکل نباید موجب غفلت