شهر تهران زمانی چنارها و باغ های فراوان داشت. هم اکنون شما فقط نام خیابان «باغ سپهسالار» را می شنوید، ولی این باغ واقعا وجود داشته است. همچنین در چیذر علاوه بر باغ های فراوان، زمین های زراعتی نیز وجود داشت و فرحزاد نیز کل توت تهران را تامین می کرد، اما متاسفانه در گذشته و در دوره های پیشین مدیریت شهری، شهردارانی پشت سرهم آمدند که باغ ها را از بین بردند و جای آن سیمان ریختند و آهن کاشتند. با توجه به آنچه در بالا گفته شد، سیر مهاجرت به سمت تهران نیز گسترده شده است و فاصله درکه تا اوین که زمانی پر از باغ بود، تبدیل به ساختمان شده و اندک باغ های باقی مانده در آن منطقه نیز کاربری رستوران پیدا کرده اند. درمقابل اما بگذارید مثالی از کشور چک بزنم. واتسلاو هاول، اولین رئیس جمهور بعد از انقلاب چک، در برنامه های خود گفته بود که ابتدا باید به سراغ آبادکردن روستاها برویم؛ سپس به سراغ بخش ها بیاییم، بعد از آن شهرها را آباد کنیم و سپس مرکز شهرها را. ما اما معکوس عمل کرده و همه را به تهران کشانده ایم، نتیجه اینکه روستاها خالی و مهاجرت به سمت تهران فراوان شد. هرساله پانزدهم اسفند را به درخت کاری اختصاص داده اند؛ آیینی که از دوران باستان نیز وجود داشته است. در نظر داشته باشید که چنار های خیابان ولیعصر فعلی در سال 1309 کاشته شده و قدمتی 90 ساله دارند. اول باید گفت چطور شد که این چنارها از بین رفتند؟ حالا اما می آیند و نهال می کارند، اما آیا یکی از این نهال ها به عمر 40 سال رسیده است؟ یک بار و در روز درخت کاری به یکی از مسئولان شهرداری گفتم همین نهال هایی که هم اکنون در حال کاشتنش هستید، پس فردا که یکی بخواهد از جوی بپرد، به آن برخورد کرده و نهال را از بین می برد. این درخت ها نگهداری و مواظبت می خواهند و باید پس از کاشت نهال، مواظبت خوبی هم از این نهال ها صورت پذیرد. به هرروی همان طور که گفته شد، درخت کاری آیینی خوب و باستانی است و برای موثرشدن آن باید افراد متخصص نیز از نهال های کاشته شده مراقبت کنند.