حضرت مولوی در بخش 112 از دفتر دوم مثنوی معنوی، درباره آن چهار نفری صحبت می کنند که می خواستند به درهمی چیزی بخرند، هر یک چیزی می گفت، ترک اوزوم می خواست، عرب عنب و فارس انگور و الی آخر.

این روزها فضای جامعه همان را می طلبد که استارت آپ ها فراهم کرده اند و استارت آپ ها همان را می گویند که جامعه به آن نیاز دارد؛ اما چرا این دو، به شکل مناسبی نمی توانند با هم در تعامل باشند؟ چرا حرف همدیگر را نمی فهمند؟ چرا کسب وکارهای آفلاین سر ناسازگاری با استارت آپ ها دارند و استارت آپ ها هم نمی توانند کسب وکارهای غیر دیجیتال را با این فضای جدید آشتی دهند؟ چرا نهادهای مختلف (شامل طرف های دولتی یا متصل به آن یا بخش خصوصی) نتوانسته اند به شکل درستی فهم مناسبی از آنچه در اکوسیستم (هرچند ناقص) استارت آپی شاهد هستیم، داشته باشند؟