دوم، از ناحیه تهدیدات فروملی و کمرنگ شدن استفاده و کاربرد آنها در نواحی مختلف کشور. هر دو تهدید با ظهور پست مدرنیسم در ارتباط هستند که هدف آن شالوده شکنی نظم موجود و جایگزین کردن بی نظمی است. از سوی دیگر می دانیم که نظم فرهنگی در ایران مبتنی بر زبان و ادب پارسی است. این نظم فرهنگی- زبانی، یک نظم «طبیعی» هزار ساله است که دست کاری در طبیعت آن، پیامدهای پردامنه ای دارد. بیرون از این نظم هزارساله، هیچ نظم دیگری وجود ندارد و آنچه هست، هرج ومرج، بحران و تاریکی است. اگر روزی به صورت آزمایشی بخواهیم نظم طبیعی مبتنی بر زبان فارسی را تغییر دهیم، هیچ جایگزینی به جز «وضع طبیعی» هابز یعنی جنگ همه علیه همه