همه قرآن را دوست دارم، همه کلمه هایش نور است و نرم، واژه واژه اش مسیر زندگی است. حتی آنهایی که فکر می کنیم دیگر کاربردی ندارند و در زمان ما مبتلابه نیستند همان ها هم یک وقتی یک جایی قطعا گره گشایی کرده اند و خواهند کرد. یک آیه ای که خیلی دوستش دارم و خیلی وقت ها به دادم رسیده آیه 63 سوره فرقان است که می فرماید: «و بندگان خدای مهربان آنانند که بر روی زمین با آرامش و فروتنی راه می روند و هنگامی که جاهلان با گفتار ناروا آنها را مخاطب قرار می دهند به آنها سلام می کنند و با نرمی سخن می گویند.» من نه علم تفسیر دارم و نه صلاحیتش را. به قدر عقل خودم می گویم این آیه خیلی گره از کارم واکرده و خیلی به کارم آمده.

توی فضای مجازی توی یک طرفه آمدن راننده مقابل توی بحث های ادبی و خیلی چیزهای دیگر، این را برداشت نکنید که من همیشه حق بوده ام و حق خواسته ام و طرف مقابلم جاهل و نادان بوده است. نه، من کوتاه آمده ام، آهسته رفته ام، آهسته آمده ام و گربه شاخم نزده است به لطف خدای رحمان. وقتی توی زندگی دشمن داری این یعنی این که توی یک چیزی موفقی و او که دشمن توست موفقیتت روی مخش است به خاطر همین برایت می زند و حرف و حدیث رایگان می بافد.

اینجای نوشته ام مثل سمینارهای موفقیت شد ببخشید ولی وقتی که به مسیری که انتخاب کرده اید و کاری که می کنید مطمئنید از هیچ کس نترسید.

رهبران ارکستر سمفونیک ها بی اعتنا به همه آنهایی که بلیت خریده و ساعت ها در صف نشسته اند و دسته گل برایش آورده اند، پشت می کند و کارش را انجام می دهد و مهم نیست پشت سرش چه می گویند و چه می کنند. نتیجه پایان کار مشخص خواهد شد.