در این وانفسای فیلم های آپارتمانی و داستان های یک خطی و سینمای تجربی ارزان و لوکیشن های تکراری تهران و داستان های آبکی اختلافات زن و شوهری و تصاویر مدیوم شات با دوربین روی دست، دیدن سرخ پوست غنیمتی است. فیلمی که سنت های سینمای کلاسیک را دوباره برای مان زنده می کند: داستانی پیچیده و پرهیجان، با تعلیقی نفسگیر، فضاسازی عالی (ترکیبی درست از طراحی صحنه و لباس و فیلمبرداری)، لانگ شات های باشکوه، صرف هزینه برای رسیدن به ترکیب بصری چشم نواز، دکوپاژ فکر شده و میزانسنی هماهنگ با فضا و لوکیشن. همه آن چیزهایی که سال ها در سینمای ایران منتظرش بودیم و مدام از آن دور و دورتر می شدیم. سرخ پوست ترکیب متعادل