تهران در شمارگان پیشین ⁽¹⁾ خواندیم که تعیین عنوان عقد، واجد چه آثار حقوقی و قراردادی است و در پی آن به ذکر موارد مورد توجه در مقدمه عقد و سپس به طرفین عقد پرداختیم. در این نوبت به بررسی یکی از ارکان عقد می پردازیم که گرچه در متن عقد و سند صراحتا قید نمی شود، ولی انجام معامله مبتنی بر وجود آن بوده و امضای قرارداد یا مبادله آن تبلور بارز و جلوه ظهور این رکن قراردادی به نام ایجاب و قبول است.

حقوقدانان اعمال حقوقی را به دو بخش ایقاع و عقد تقسیم کرده اند. آن سری از اعمال حقوقی که انجام و انعقاد آن مبتنی بر وجود یک اراده انشایی بوده و مستلزم طرف دیگری نیست، ایقاع نامیده می شود. مانند