نبود تنوع در موضوعاتی که برای تولید سریال ها انتخاب می شود یکی از دلایل کم شدن جاذبه محصولات است. ما مجبوریم به خاطر این که مخاطب را حفظ کنیم، گاهی وقت ها ریسک هایی کنیم یعنی سراغ موضوعاتی برویم که شاید کمتر به آن توجه شده یا حتی از لحاظ سر و شکل و رنگ و لعاب، سریال هایی متفاوت بسازیم؛ کاری که حمید نعمت الله در سریال هایش انجام داده است. این ریسک ها و این خلاقیت ها باید وجود داشته باشد تا محصولات تازه تولید شود. در دنیا آن قدر کارهای عجیب و غریب تولید می شود که مخاطب برای آثار تکراری وقت نمی گذارد.

مثلا دقت کنید که ما از لحاظ سریال های فانتزی واقعا در ایران کمبود داریم. غربیون سراغ موضوعاتی کاملا شرقی مانند چراغ جادو و علاءالدین و سندباد می روند و فانتزی های جذاب تولید می کنند ولی ما که این افسانه ها ریشه در تاریخمان دارند، از آنها کمترین بهره ای نمی بریم. جایگاه این فانتزی ها در تلویزیون ما خالی است و بسیار لازم است آثاری با طبقه بندی سنی مختلف در این گونه تولید شود. تلویزیون ما بارها «جنگ ستارگان» را نشان داده و همچنان هم برای مخاطب جذابیت دارد ولی خودمان چقدر تلاش کرده ایم برای فانتزی سازی؟ خیلی اندک.

باید افق دیدمان را تغییر دهیم. دیگر زمان آن گذشت که به خاطر این که هزینه کار را پایین بیاوریم با ساده ترین کارها، نگاهمان را ساده و ساده تر کنیم.

شاید در موضوعات اجتماعی بشود چنین کاری را کرد ولی ذات هنر با خلاقیت حرکت می کند و در تلویزیون این خلاقیت بیشتر لازم است. ما افسانه های کهنی داریم که با نگاه های جدید و پردازش های جدید می شود به آنها توجه کرد و از نشانه های آنها درست استفاده کرد! از همین امروز باید به ایجاد این تنوع مضمونی فکر کرد چون فردا خیلی دیر است.

ما باید به سمتی برویم که متخصصانی در گونه های متنوع را داشته باشیم، مثلا متخصصان ویژه اکشن داشته باشیم یا متخصصان فانتزی سازی تا بتوانیم در کوتاه ترین مدت بهترین نتیجه را بگیریم. البته همین حالا هم به صورت پراکنده متخصصان گونه های مختلف را داریم ولی باید با ساماندهی، امکان استفاده بهینه از تجربیات ایشان را فراهم آورد.