امام صادق(ع) برای حفص بن غیاث حکایت فرمودند که روزی ابلیس بر حضرت یحیی(ع) ظاهر شد، در حالی که ریسمان های فراوانی به گردنش آویخته بود.

حضرت یحیی(ع) پرسید این ریسمان ها چیست؟

ابلیس گفت اینها شهوات و خواسته های نفسانی بنی آدم است که با آنها گرفتارشان می کنم.

حضرت یحیی(ع) پرسید آیا چیزی از ریسمان ها هم برای من هست؟

ابلیس گفت بعضی اوقات پرخوری کرده ای و تو را از نماز و یاد خدا غافل کرده ام.

حضرت یحیی(ع) فرمود به خدا قسم، از این به بعد هیچ گاه شکمم را از غذا سیر نخواهم کرد.

ابلیس گفت به خدا قسم، من هم از این به بعد هیچ مسلمان موحدی را نصیحت نمی کنم.

امام صادق(ع) در پایان این ماجرا فرمود حفص، به خدا قسم، بر جعفر و آل جعفر لازم است هیچ گاه شکم شان را از غذا پر نکنند. (1)