مونولوگ (تک گویی) یکی از ارکان درام، تئاتر و اجراهای مدرن است. برخی از ماندگارترین مونولوگ ها هم همان «خطابه های سیاسی» مارک آنتونی و بروتوس در مراسم درگذشت ژولیوس سزار (ویلیام شکسپیر) هستند که اهداف سیاسی را دنبال می کنند؛ همچنین تک گویی های روانکاوانه هملت، مکبث و ادموند (شاه لیر) که خبر از درگیری های روحی، روانی و اخلاقی شخصیت ها می دهند. این مونولوگ ها در خدمت پیشبرد داستان، افشای شخصیت، درونمایه و فضاسازی هستند؛ حتی تعلیق روایی هم ایجاد می کنند. شخصیت از نیاز دراماتیک یا تصمیم گیری برای آینده می گوید. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شاهد آثاری هستیم که گاهی تنها یک مونولوگ طولانی