در دعاوی پزشکی، نظریات کارشناسی مقبول ترین و موثق ترین ادله اثبات دعوا برای احراز جنبه موضوعی دعوا هستند؛ زیرا دعاوی پزشکی یکی از حیطه های کاملا تخصصی و خارج از دانش قضائی قضات است. بدیهی است در صورتی که به تشخیص دادگاه موضوع دارای جنبه ای فنی و تخصصی باشد، نظریه کارشناسی به صورت نسبی لازم الاتباع تلقی می شود؛ به این معنا که قاضی نمی تواند درباره نظریه کارشناس کاملا بی اعتنا باشد و از طرف دیگر نظریه کارشناس نیز برای قاضی ضرورتا لازم الاتباع نیست و دادگاه هرچند در پذیرش نظریه کارشناسی مختار است؛ اما اگر نظر او را ناقص یا مبهم تشخیص بدهد، در ابتدا باید از او توضیحاتی را اخذ یا تقاضای تکمیل تحقیقات