رضا داوری اردکانی / فیلسوف

فلسفه به معنای تفکر باید باشد تا کارها را تذکر دهد. البته اگر نباشد پریشانی و ندانم کاری همه جا را فرا می گیرد. پیدا بود که بنده با این تلقی از جهان روشنفکری دور می ماندم و روشنفکران هم به سخن من وقعی نمی نهادند چنانکه تاکنون هم ننهاده اند. البته بنده هم مقداری از سوسیال دموکراسی و لیبرال دموکراسی باخبر بودم اما نمی خواستم اینها پیله هایی شوند که فکر و روح من را در حصار خود قرار داده و نسبتم را با آنچه می گذرد قطع کنند. نمی خواهم از تنهایی خود چشم پوشی کنم مخصوصا از همان اوایل جوانی و مخصوصا در چند دهه اخیر مورد لطف و احسان دانشمندان، استادان و دانشجویان و گروه هایی از جوانان کتابخوان بوده ام و این لطف در حدی است که توهین ها و تهمت ها در برابر آن هیچ است.

بخشی از پیام این فیلسوف و اندیشمند کشورمان به همایش «داوری در ترازوی داوری»/ایبنا