آرشیو دوشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۲، شماره ۸۱۹۶
صفحه آخر
۲۴
یادداشت

برخورد عیسی مسیح (ع) با حرام خواری

علی طالب لو (طلبه و پژوهشگر)

استفاده از مالی که از راه غیرشرعی به دست آمده، مورد نهی شدید خدای متعال است. این مساله از اختصاصات دین اسلام نیست بلکه در ادیان دیگر از جمله مسیحیت نیز مورد اشاره قرار گرفته است.

عیسی مسیح طبق روایت و تصویر انجیل، پیامبری مهربان و اهل عطوفت است. در هیچ کجای انجیل کلام و مصداقی از خشونت او ذکر نشده است بجز یک مورد. این مساله به پاکسازی معبد شهرت دارد؛ پاکسازی معبد داستانی است که در تمامی اناجیل چهارگانه (متی، لوقا، یوحنا و مرقس) نقل شده است که در آن عیسی مسیح با صرافان معبد اورشلیم درگیر می شود.

بی شک بررسی و تامل در این یک مورد، رهیافت جدیدی برای درک مرز تساهل و تسامح دینی است.

عیسی که فردی مسامحه گر است، سکوت در مقابل یک مساله را تاب نمی آورد. این مساله بی شک باید مهم باشد. انجیل متی، این واقعه را این طور گزارش می کند:«و عیسی به معبد خدا رفت و تمامی آنان را که در معبد به خرید و فروش اشتغال داشتند بیرون کرد و میزهای صرافان را برهم زد و گفت: خانه من خانه عبادت خواهد بود ولیکن شما آن را تبدیل به لانه دزدان کرده اید.» [انجیل متی، باب 12، آیات 21-13]

عصبانیت مسیح، از خرید و فروش حرام و انجام دادن رباست که در معبد اورشلیم انجام می گرفت.

در متون مقدس دین اسلام نیز به مساله رشوه گرفتن و مال حرام تاکید شده است. قرآن کریم می فرماید:«لولا ینهاهم الربانیون والاحبار عن قولهم الإثم واکلهم السحت لبئس ما کانوا یصنعون.» [سوره مائده، آیه 63]چرا عالمان خداجو و روحانیون اهل کتاب آنها را از حرف های گناه آلود و حرام خواری شان نهی نمی کنند؟! راستی که سکوت زشت و موذیانه ای در پیش گرفته اند!ربانیون جمع ربانی و در اصل از کلمه رب گرفته شده و به معنی دانشمندانی است که مردم را به سوی خدا دعوت می کنند، ولی در بسیاری از موارد این کلمه به علمای مذهبی مسیحی تطبیق داده می شده است.احبار جمع حبر نیز به معنی دانشمندانی است که در جامعه اثر نیکی از خود بر جای می گذارند، ولی در بسیاری از موارد این کلمه را به علمای یهود تطبیق می دهند.

از ابن عباس، مفسر معروف نقل شده است که می گفت:«این آیه شدیدترین آیه ‏ای است که دانشمندان وظیفه‏ نشناس و ساکت را توبیخ و مذمت می ‏کند.»خدای متعال در این آیات علمای اهل کتاب یعنی ربانیون و احبار را توبیخ و مواخذه می کند که چرا حضور داشتند و خوردن مال حرام و گناهان ملت خود را با وجود اینکه عالم به احکام دین خدا بودند و می دانستند این امور خط قرمز خدا است می دیدند و می توانستند آنان را راهنمایی کرده و از منکر دور کنند، ولی این کار را انجام ندادند.خوردن مال حرام طبق آموزه دین مسیحیت و اسلام، جزو مسائلی است که سکوت در آن روا شمرده نمی شود بلکه محل نزاع و جزو امور مهم و حیاتی است.