فعلا لازم نیست که زیاد دنبال این باشیم که کسی را که مسلمان نیست مسلمان کنیم. البته منتهای آرزو این است، ای کاش چنین چیزی بشود. ولی آن چیزی که فکر می کنیم در درجه اول لازم است این است که: فکر دینی که الان ما متدین ها و مسلمان ها و نمازخوان ها و روزه گیرها و زیارت روها و حج کن ها داریم، این فکری که در خود ما به حالت نیمه مرده درآمده است، به حالت کرخت به اصطلاح درآمده است، این را زنده بکنیم. تا فکر دینی اصلاح نشود هر نوع اقدام دیگری فایده ندارد. فرضا اگر در اروپا هم یک عده مسلمان شوند و ما را ببینند، ممکن است پشیمان شوند و از اسلام برگردند.(1)